Txanpa galtzen ari gara (II. sermoia)

Euskaltegietan ere indarra galdu dugu:

· Ez goaz gorantz, ez digutelako uzten. Eusko Jaurlaritzaren diru politikak eskuak lotuta uzten ditu euskaltegiak, publikoak kortse estu baten barruan nekez iraunaraziz, arnasa ezin hartu, eta pribatuak bananduz: lagunak eta gainerakoak. Lagunei ogi papur gutxi batzuk eskainiz eta besteei hori ere ez.

· Gaur egun Euskal Herriko txoko honetan, El Correo Español erosi eta basko normala zaren bitartean, demagun Berria, demagun Argia besapean eramanda susmagarria zara, arazo bila zabiltza. Nola esango diezu ikasleei Berria erosteko El Correon adibidez irakurtzen badute Martxelo Otamendi ezin dela “España”tik irten, edo deklaratzera deitu dutela Audiencia Nacionalera. Ez lagunok, ikasleak ez dira, ez superman, ez superwoman, ikasleek ez dute nahi arraro begira diezaieten lagunartean, familian... Ahaztu ditzagun betiko ikaslea = militantea zeneko garaiak.

· Gauzak, hala da, erabat aldatu dira eta gaur egun jada ez da ligatzen euskaltegietan. Egun ez dago Euskal-poteorik, ez afaririk ostiraletan eta sarritan, sinistu ezazue, idazle bat (edo beste norbait) euskaltegira ekarri hitzaldia ematera eta ikasleek alde egiten dute etxera “Orduan gaur ez dugu ezer emango, ezta?” esanez.

· Zer egin diogu (edo zer ez diogu egin) maisu bati edo funtzionario bati edo ertzain bati, euskaldundu ondoren ez badauka inorekin ere euskaraz aritzeko gogorik ikasgelatik kanpo? Horrela, egoera bitxiak sortzen dira: euskaltegian oso “jatorra” den ertzainak zakar erantzuten dio euskaraz zuzentzen zaion herritarrari edo bere lana euskaraz betetzen duen maisu / andereñoak bere seme-alabekin erdaraz ari da beti... Zertan egin dugu huts?