Aliterazioak

Erdaraz alfabetatuak garenok beti gogoratuko dugu aliterazioaren adibide moduan ipintzen ziguten hura: "En el silencio sólo se escuchaba un susurro de abejas que sonaba" Garcilaso delako batena.

Urteak geroago deskubritu nuen euskaraz ere bazeudela halakoak eta oraindik ez dut deskubritu (gauza asko ez ditut oraindik deskubritu) honakoa baino aliterazio perfektuagorik:

...Done Santuru oro lore koroa batekin...

Uru, oro, ore, oro, ikaragarria. Gainera, aliterazio sinestesikoa ere badela esango nuke nik (*): Ez dituzue ikusten kOrOa bOrObilak?

Hemen duzue olerkia osorik. Disfruta ezazue, Done Santuru egunaren inguru honetan, Gabrielen poesiaz... eta ironiaz ere bai:

Hiltzen naizenean egonen da
nire lauzaren gainean eskribu hau:
Hemen datza Gabriel Aresti Segurola. Goian bego.
Pérez y López. Marmolistas. Derio.
Bizkaiko Bibliotekan ere egonen da
(deskomekatzen ezpanaute),
liburu bat (behar-bada, ezta seguru),
inork letuko eztuena,
nire izenarekin. Eta
gizon batek esanen du kardanberak loratzen
direnean:
Nire aitak esaten zuen bezala, nik ere. . .
(Andre bat etorriko zait Done Santuru oro
lore koroa batekin).
Jainkoak eztezala nahi Bilboko karrika bati
nire izenik eman dezaiotela.
(Eztut nahi bizargile hordi batek esan dezala:
Ni Arestin bizi naiz, anaiaren
koinatu nagusiarekin. Badakizu. Maingua.)
Batzutan esan zaharrak erratzen dira.
Pentsatzen dut nire izena
nire izana dela,
eta eznaizela ezer ezpada
nire izena.

(*) Jozulin literatur aditua. Hamaika ikusteko jaio zarete!